Over je stuk: het is belangrijk om oog te hebben voor de worstelingen van (jonge) mannen, maar soms voelt de discussie eromheen als een papieren werkelijkheid. Vanuit mijn werk op een hogeschool zie ik bijvoorbeeld dat extreme opvattingen rond mannelijkheid – zoals die van Andrew Tate – nagenoeg afwezig zijn. Ze zijn er heus, aanhangers van die griezel, maar ik denk dat de meeste seksistische opmerkingen van (jonge) mannen ‘slechts’ kinderachtige tegenreacties zijn op uitgesproken seksistische generalisaties, aannames etc. over mannen die echter niet als zodanig worden gezien omdat veel mensen denken dat iets alleen seksisme kan zijn als een vrouw het lijdend voorwerp is. En dat je dus alles maar mag roepen over mannen zonder dat dit seksistisch is.
Dank voor je reactie, Lucas. Denk dat je gelijk heb dat we voorzichtig moeten zijn met het overschatten van de invloed van extremen als Tate, en dat veel seksistische uitspraken van jongens eerder als speelse of defensieve reacties moeten worden begrepen dan als diepgewortelde overtuigingen. Tegelijk laat jouw observatie precies zien waar het voor mij schuurt: als jongens het gevoel hebben dat kritiek op hen wél mag, maar hun pijn of verzet niet serieus genomen wordt, ontstaat er geen gesprek, maar een loopgravenoorlog. Precies dáárom, denk ik, is het zo belangrijk om goed te luisteren, ook als de toon niet meteen prettig is - en is het belangrijk er vervolgens iets steekhoudends tegenover te zetten? Aanstaande zaterdag ben ik in het De La Mar in Amterdam, voor een avond van de Volkskrant, en daar word hier ook over gesproken - en zegt Haro Kraak iets over alternatieven voor de manosfeer! Nogmaals dank, heel hartelijks, P
Over je stuk: het is belangrijk om oog te hebben voor de worstelingen van (jonge) mannen, maar soms voelt de discussie eromheen als een papieren werkelijkheid. Vanuit mijn werk op een hogeschool zie ik bijvoorbeeld dat extreme opvattingen rond mannelijkheid – zoals die van Andrew Tate – nagenoeg afwezig zijn. Ze zijn er heus, aanhangers van die griezel, maar ik denk dat de meeste seksistische opmerkingen van (jonge) mannen ‘slechts’ kinderachtige tegenreacties zijn op uitgesproken seksistische generalisaties, aannames etc. over mannen die echter niet als zodanig worden gezien omdat veel mensen denken dat iets alleen seksisme kan zijn als een vrouw het lijdend voorwerp is. En dat je dus alles maar mag roepen over mannen zonder dat dit seksistisch is.
Dank voor je reactie, Lucas. Denk dat je gelijk heb dat we voorzichtig moeten zijn met het overschatten van de invloed van extremen als Tate, en dat veel seksistische uitspraken van jongens eerder als speelse of defensieve reacties moeten worden begrepen dan als diepgewortelde overtuigingen. Tegelijk laat jouw observatie precies zien waar het voor mij schuurt: als jongens het gevoel hebben dat kritiek op hen wél mag, maar hun pijn of verzet niet serieus genomen wordt, ontstaat er geen gesprek, maar een loopgravenoorlog. Precies dáárom, denk ik, is het zo belangrijk om goed te luisteren, ook als de toon niet meteen prettig is - en is het belangrijk er vervolgens iets steekhoudends tegenover te zetten? Aanstaande zaterdag ben ik in het De La Mar in Amterdam, voor een avond van de Volkskrant, en daar word hier ook over gesproken - en zegt Haro Kraak iets over alternatieven voor de manosfeer! Nogmaals dank, heel hartelijks, P